نرخ بیت (bitrate) به تعداد بیت‌هایی گفته می‌شود که در واحد زمان منتقل یا پردازش می‌شود. این نرخ، معمولاً با واحد بیت بر ثانیه (bit/s) بیان می‌شود و اغلب همراه با پیشوندهای استاندارد SI مانند کیلو، مگا و ... استفاده می‌شود. اختصار غیر استاندارد bps نیز گاهی به جای bit/s به کار می‌رود؛ برای مثال، 1 Mbps به معنای یک میلیون بیت بر ثانیه است. در بیشتر محیط‌های محاسباتی و ارتباطات دیجیتال، یک بایت بر ثانیه (B/s) معادل هشت بیت بر ثانیه است.
در حوزه ویدیو، نرخ بیت به تعداد بیت‌های منتقل شده در هر ثانیه از ویدیوی کدگذاری‌شده اطلاق می‌شود. بیت‌ریت به‌طور مستقیم بر کیفیت ویدیو و میزان داده‌ای که باید از طریق اینترنت منتقل شود، اثر می گذارد. نرخ بیت بالاتر به معنای کیفیت بالاتر و حجم بیشتر ویدیو است و بالعکس. برای مثال، یک فایل صوتی با نرخ بیت ۳۲۰ کیلوبیت بر ثانیه، نسبت به فایلی با نرخ بیت ۱۲۸ کیلوبیت بر ثانیه، کیفیت بهتر و البته حجم بیشتری دارد. در واقع هر چه نرخ بیت بالاتر باشد، بیت‌های بیشتری برای ارائه اطلاعات در هر ثانیه منتقل می‌شود. به همین ترتیب یک فایل ویدیویی با نرخ بیت ۳ مگابیت بر ثانیه دارای کیفیت بیشتری نسبت به یک فایل ویدیویی با نرخ بیت ۱ مگابیت بر ثانیه است.
در ویدیو استریمینگ، پهنای باند کاربر عامل اصلی در تعیین نرخ بیت قابل استفاده است. پخش ویدیوهای با کیفیت، به پهنای باند بالاتری نیاز دارد. ارائه‌دهندگان سرویس‌های پخش ویدیو مانند کاویمو معمولاً نسخه‌های مختلفی از ویدیوهای خود را با نرخ بیت‌های مختلف ارائه می‌دهند تا پلیرهای پخش استریم بتوانند با تکنیکی تحت عنوان پخش تطبیقی، کیفیت پخش ویدیو را متناسب با پهنای باند و توان دستگاه مخاطب تنظیم کنند.