پروتکل کنترل انتقال (TCP) یکی از پروتکل‌های اصلی مجموعه پروتکل‌های اینترنت (Internet Protocol Suite) است. این پروتکل در اجرای اولیه شبکه ایجاد شد و مکمل پروتکل اینترنت (IP) بود، به همین دلیل کل مجموعه معمولاً به عنوان TCP/IP شناخته می‌شود. TCP انتقال مطمئن، منظم و با بررسی خطای جریان بایت‌ها را بین برنامه‌های اجراشده روی میزبان‌هایی که از طریق شبکه IP ارتباط برقرار می‌کنند، فراهم می‌کند. برنامه‌های اصلی اینترنت مانند وب، ایمیل، مدیریت از راه دور و انتقال فایل به TCP وابسته هستند که بخشی از لایه انتقال در مجموعه TCP/IP است. پروتکل‌های امنیتی SSL/TLS نیز اغلب بر روی TCP اجرا می‌شوند. TCP یک پروتکل اتصال‌گرا است، به این معنی که فرستنده و گیرنده ابتدا باید یک اتصال را با پارامترهای توافق‌شده برقرار کنند. این فرآیند از طریق یک پروتکل «سه‌مرحله‌ای» انجام می‌شود. سرور باید برای درخواست‌های اتصال از طرف کلاینت‌ها در حالت «گوش دادن» باشد تا اتصال برقرار شود. دست‌تکانی سه‌مرحله‌ای، ارسال مجدد و تشخیص خطا باعث افزایش قابلیت اطمینان می‌شود، اما زمان تاخیر را نیز افزایش می‌دهد. برنامه‌هایی که به خدمات انتقال داده با اطمینان نیاز ندارند، ممکن است از پروتکل UDP استفاده کنند که یک خدمات دیتاگرام بدون اتصال ارائه می‌دهد و سرعت را بر اطمینان اولویت می‌دهد. TCP همچنین از جلوگیری از ازدحام شبکه بهره می‌برد. با این حال، آسیب‌پذیری‌هایی مانند حملات انکار سرویس (DoS)، ربودن اتصال، وتوی TCP و حملات ریست در آن وجود دارد.