در ویدیو استریمینگ، کدگذاری (Encoding) به فرآیند تبدیل فایل‌های ویدیویی خام به فرمتی گفته می‌شود که قابلیت پخش از طریق اینترنت را داشته باشد. این فرآیند شامل فشرده‌سازی فایل‌های ویدیویی و بسته‌بندی آن‌ها در فرمت‌هایی است که دستگاه کاربر بتواند آن‌ها را بخواند و پخش کند.
کدگذاری یکی از مراحل اساسی در پخش آنلاین ویدیو است، زیرا به کمک آن فایل‌های ویدیویی به صورت مطلوبی فشرده می‌شوند، در حالی که کیفیت ویدیو در سطح قابل قبولی باقی می‌ماند. در این مرحله، ویدیو در قالب فرمت‌هایی مانند MP4 یا MKV بسته‌بندی می‌شود. این فرمت‌ها علاوه بر داده‌های ویدیو و صوت، اطلاعات اضافه‌ای مانند زیرنویس‌ها یا متادیتا را نیز حمل می‌کنند.
برای کدگذاری، از کدک‌های مختلفی مانند H.264، H.265، VP9 و AV1 استفاده می‌شود. هر کدک، ویژگی‌ها و مزایای خاص خود را دارد و انتخاب کدک به نیازهای خاص کاربرد و دستگاه هدف بستگی دارد. برای مثال، H.264 از نظر سازگاری، گسترده‌ترین میزان سازگاری را دارد، اما از نظر فشرده‌سازی به اندازه کدک‌های جدیدتری مانند H.265 یا AV1 کارآمد نیست.
کدگذاری ویدیو، نیازمند توان محاسباتی بالایی است و زمان زیادی می‌طلبد، به خصوص برای فایل‌های بزرگ یا ویدیوهای با وضوح بالا. استفاده از تجهیزات پیشرفته یا خدمات ابری برای کدگذاری ویدیو می‌تواند این فرآیند را تسریع کند.
یکی از رویکردهای پیشرفته‌تر در این زمینه، کدگذاری با نرخ بیت تطبیقی (ABR) است. در این روش، نسخه‌های متعددی از ویدیو با وضوح و نرخ بیت‌های مختلف تولید می‌شود. این امکان فراهم می‌شود که ویدیو به‌طور دینامیک با شرایط دستگاه و شبکه کاربر هماهنگ شود. به این ترتیب، بهترین تجربه استریم برای کاربران با دستگاه‌ها و پهنای باند مختلف تضمین می‌شود.