MP3

فرمت MP3 (که به طور رسمی با نام MPEG-1 Audio Layer III یا MPEG-2 Audio Layer III شناخته می‌شود) یک فرمت کدگذاری برای صدای دیجیتال است که عمدتاً توسط مؤسسه فراونهوفر در آلمان به رهبری کارل‌هاینتس براندنبورگ توسعه داده شد. این فرمت طراحی شده است تا مقدار داده‌های لازم برای نمایش صدا را به طور چشمگیری کاهش دهد، در حالی که برای اکثر شنوندگان صدای تولید شده به نظر شبیه به نسخه اصلی و بدون فشرده‌سازی می‌رسد. به عنوان مثال، در مقایسه با صدای دیجیتال با کیفیت CD، فشرده‌سازی MP3 بسته به نرخ بیت مورد استفاده، می‌تواند اندازه فایل را بین ۷۵ تا ۹۵ درصد کاهش دهد.

فرمت MP3 اولین بار در سال ۱۹۹۱ به عنوان سومین فرمت صوتی استاندارد MPEG-1 تعریف شد و بعدها در استاندارد MPEG-2 گسترش یافت و نرخ‌های بیت بیشتری را تعریف کرد و پشتیبانی از کانال‌های صوتی بیشتر را فراهم آورد. MP3 از فشرده‌سازی با اتلاف استفاده می‌کند. این روش با حدودهای تقریبی و حذف بخش‌هایی از داده‌ها که کمتر مورد توجه گوش انسان قرار می‌گیرند، به کاهش چشمگیر اندازه فایل‌ها در مقایسه با صوت غیر فشرده کمک می‌کند.

حجم پایین و کیفیت قابل قبول، باعث رونق توزیع موسیقی از طریق اینترنت در اواخر دهه ۱۹۹۰ شد. MP3 به عنوان یک فناوری کلیدی در زمانی که پهنای باند و فضای ذخیره‌سازی هنوز محدود بودند، نقش مهمی ایفا کرد. با ظهور پخش‌کننده‌های رسانه‌ای قابل حمل (از جمله MP3 پلیرها) و در ادامه تلفن‌های هوشمند، پشتیبانی از MP3 همچنان تقریباً همه‌گیر باقی مانده و به عنوان استانداردی عملی برای صدای دیجیتال شناخته می‌شود.