لایو استریمینگ به معنای پخش زنده محتواهای ویدیویی یا صوتی از طریق اینترنت در زمان واقعی یا نزدیک به زمان واقعی است، بدون اینکه این محتوا پیش از پخش، ضبط یا ذخیره شده باشد. این روش با استریمینگ معمولی متفاوت است که در آن ویدیوها از قبل ضبط شده و به شکل فایل‌های ذخیره‌شده پخش می‌شوند. در لایو استریمینگ، مخاطب محتوا را همزمان با تولید، دریافت می‌کند.
لایو استریمینگ فرآیندی است که شامل چندین مرحله فنی از جمله ضبط، فشرده‌سازی، کدگذاری، تقسیم‌بندی به قطعات کوچک، انتقال از طریق شبکه توزیع محتوا یا CDN، کش کردن و در نهایت پخش روی دستگاه کاربر می‌شود. داده‌های ویدیویی ابتدا توسط دوربین ضبط می‌شوند و سپس در دستگاه میزبان فشرده‌سازی و کدگذاری می‌شوند. فشرده‌سازی به این معناست که اطلاعات تکراری حذف می‌شود؛ مثلاً اگر پس‌زمینه ویدیو تغییری نکند، نیازی به بازسازی آن در هر فریم نیست. کدگذاری، داده‌ها را به فرمتی تبدیل می‌کند که برای دستگاه‌های مختلف قابل فهم باشد، مثل فرمت‌های H.264 یا H.265.
ویدیو به قطعات چندثانیه‌ای تقسیم می‌شود تا انتقال آن از طریق اینترنت راحت‌تر باشد. سپس این قطعات توسط CDN، که شبکه‌ای از سرورهای توزیع‌شده در سراسر جهان است، به کاربران ارسال می‌شوند. استفاده از CDN باعث کاهش تأخیر، افزایش سرعت و بهبود تجربه کاربری می‌شود. CDN با ذخیره موقت داده‌ها در سرورهای محلی، درخواست‌های کاربران را به نزدیک‌ترین سرور پاسخ می‌دهد و از ایجاد گلوگاه در سرور اصلی جلوگیری می‌کند. این فرآیند حتی با وجود چند ثانیه تأخیر به نسبت حالت بدون CDN بسیار سریع‌تر عمل می‌کند.
در نهایت، دستگاه کاربر، داده‌های ویدیویی را دریافت، از حالت فشرده خارج و کدگشایی می‌کند و آن را در یک پلیر به نمایش می‌گذارد. این فرآیند به قدری سریع انجام می‌شود که کاربران می‌توانند ویدیو را تقریباً به صورت زنده تماشا کنند. به این ترتیب، فناوری‌هایی مثل شبکه‌های توزیع محتوا، کش کردن داده‌ها و بهینه‌سازی مراحل پردازش باعث می‌شوند تجربه استریم زنده با کیفیت بالا و با حداقل تأخیر ممکن فراهم شود.